Een weekend in de jungle

Al googlelend op internet kwam ik hier in de buurt lovende berichten tegen over Bamboo Nest. Een fantastisch guesthouse, ergens in de middle of nowhere, met zeer vriendelijke gastvrije eigenaren, goed eten, leuke activiteiten. Nou, dat leek ons ook wel wat. Even bellen en het was geregeld dus geen eindeloze voorbereiding. Overigens hebben we eindelijk een goede wegenkaart. Dit scheelt een hoop ellende en gezoek. Zelfs de kilometerpaaltjes staan er op dus we hopen geen afslag meer te missen.

Vrijdagmiddag worden we door de eigenaresse(Nok) met haar “jeepje” van het busstation in Chiang Rai opgehaald. Weliswaar ietwat te laat maar na een telefoontje helemaal zijn we gerust gesteld. Na een uurtje rijden over steeds meer afgelegen, smallere en hobbelige weggetjes komen we in ons “resort ” aan: 5 bamboehutten op een berghelling waarvan één dienst doet als restaurant. Onderweg halen we ook nog 2 enorme blokken ijs die onze frisdrankjes koud moeten gaan houden. Pepijn vraagt onmiddellijk wanneer we hier weer heen gaan, een goed teken! Onze hut bestaat uit 2 gedeeltes: een groot slaapvertrek met 2 matrassen op een verhoging. Gelukkig hangen er klamboes en ziet alles er schoon en fris uit. De andere ruimte is de badkamer met eigen toilet en zowaar een warme douche. De hangmat op de veranda wordt gelijk in gebruik genomen want het ritje over de hobbelige wegen was best vermoeiend. Tijdens de heerlijke maaltijd genieten we vanaf het terras van het fantastische uitzicht over de bergen. Het wordt al snel behoorlijk koud en we hebben niets anders bij ons dan een shirt met lange mouwen. Gelukkig komt Noi, de echtgenoot van Nok met het goede idee een kampvuur te stoken. We worden acuut ware akela’s en genieten van het warme vuur en Pepijn die fanatiek het vuur brandende houdt. Om 21.00 uur houden we het voor gezien en kruipen we dicht tegen elkaar onder een lekker dik dekbed. Tenslotte staan er nog 2 pittige dagen op ons te wachten.

De volgende dag heerlijk relaxed gestart want we vertrekken pas om 10.00 uur met Noi en een lokale gids de jungle in. Grote kapmessen gaan mee want er moet onderweg heel wat bamboe, takken en onkruid gekapt worden voor die lange Nederlanders. Pepijn is bijna net zo groot als onze gidsen. De tocht gaat eerst nog door de lokale rijstvelden maar al snel gaan we heuvel-op en breekt het zweet ons uit. Het gebrek aan enige andere sportieve activiteiten is duidelijk merkbaar en dit zal zeker goed zijn voor onze conditie. Halverwege de tocht stoppen we. Onze gidsen gaan koken op een bamboevuur, met behulp van bamboekookgerei en met ingrediënten die we grotendeels onderweg hebben verzameld. Na ruim een uur en een paar banaantjes(uit eigen tuin) verder, krijgen we uit een bamboekommetje een heerlijk soepje. Tuurlijk zitten er ook zelfgemaakte bamboestokjes bij. We verwachten een makkelijkere weg terug maar niets is anders waar. Ook afdalen hier is zwaar en we zijn blij als we eindelijk terug zijn. Helaas hebben we geen “wilde” dieren gezien. Het meest opzienbarende was een knalrood vogeltje. Vroeger vlogen er daar schijnbaar velen van rond maar momenteel zijn er nog maar enkele te vinden. De rest is lekker op gegeten door de lokale bevolking. ’s Avonds eten we vis met stickey rice: kleefrijst die in een smalle bamboestengel wordt gekookt. Na het afpellen van de stengel hou je een soort worst over van kleffe rijst. Slaap komen we dit weekend niet tekort want wederom liggen we er voor 21.00 uur in.

De volgende dag maken we een trekking naar een tweetal Hilltribe dorpen. Hier wonen volken die in het verleden gevlucht zijn uit andere landen b.v. Tibet, China, Laos en Birma. We bezoeken eerst een Lahu-dorp, deze wonen het meest primitief. Daarna gaan we naar een Akha-dorp. Dit oogt voor net zo primitief als het vorige dorp. Om zonder al te veel schuldgevoel foto’s te kunnen nemen kopen we voor bijna niets wat handgemaakte souvenirs en delen we aan de kinderen wat give-aways uit. Heerlijk om die glunderende gezichtjes te zien. Nog bedankt voor die goede tip, Adele! Het 2e dorp is duidelijk heel wat meer aan toeristen gewend want zelfs voor het fotograferen wordt hier geld gevraagd. Tenslotte laten we ons met een longtailboot weer terugvaren naar Chiang Rai. We stoppen onderweg bij een hotspring waar we ons vieze zweet van ons afspoelen in een privébadje. Moe maar voldaan keren we weer terug naar huis. Het voelt echt als thuiskomen.