bijkomen van..........

Bedankt voor al jullie leuke reacties op onze website. Het is altijd leuk iets van jullie te lezen en te horen wat jullie van de site vinden.

Ik kan mij voorstellen dat jullie het idee krijgen dat het hier allemaal rozengeur en maneschijn is. Ik schrijf natuurlijk vooral over de leuke dingen. Maar schijn bedriegt ook wel eens. Vorige week was voor ons best een “pittige” week.

Aan de ene kant komt dit doordat het ongeluk dat we de tweede dag alhier hebben gehad nog steeds zijn nasleep heeft. Wekelijks heeft Henry nog gesprekken met de tegenpartij en verzekeringsmensen. Eerstgenoemde legt steeds druk op ons door steeds weer te wijzen op het feit dat wij verantwoordelijk zijn voor het ongeluk en dus voor alle gemaakte kosten. Gelukkig hadden wij de meest optimale verzekering afgesloten en moeten zij deze kosten betalen. Echter we leven hier in Thailand en we krijgen sterk de indruk dat de verzekeringsman zich in allerlei bochten wringt om daar onderuit te komen. Onder andere door eerst te zeggen dat wij moeten betalen, vervolgens steeds door afspraken niet na te komen. Je weet echter niet hoe je de zaken hier precies moet aanpakken: moet je geld bieden zodat die man zijn werk gaat doen of moet je boos worden. Uiteindelijk hebben we nu toch een “deskundige” erbij gehaald. Voorlopig vertrouwen we maar op haar adviezen en is de hele zaak komende week opgelost.
Verder speelt het feit dat de vergunning voor het project van Henry nog steeds niet rond is. Dit duurt allemaal al maanden. Niet dat Henry zich verveelt want er is genoeg papier- en regelwerk voor zijn project in Polen dat hij kan doen. Maar de druk om weer naar Nederland te komen neemt steeds meer toe. Het probleem daarbij is het feit dat wij naast het werk van Henry een heleboel privézaken hebben geregeld gedurende ons verblijf hier. Tickets voor Michael en Florian, tickets voor mijn schoonouders, de wereldschool, onbetaald verlof etc. Dat soort dingen plaatst ons en het bedrijf van Henry voor behoorlijke dilemma’s en zorgt voor de nodige stress bij ons.

Het afgelopen weekend weg was dan ook meer dan welkom. Dit keer gingen we richting Phayao, de plaats waar Henry hoopt snel te kunnen beginnen.Het weer is niet denderend en we hopen er maar het goede van.

Als eerste stond een klim naar een waterval van 10 etages op het programma. Met onze nieuwe kaart was het dit keer geen probleem de waterval met bijbehorend natuurpark te vinden. Wat een genot. Zoals in zoveel parken was er geen toerist te bekennen. Fanatiek begonnen we aan de klim maar het tempo ging al snel omlaag want de klim was behoorlijk pittig. Na 1 ½ km. aan één stuk omhoog zijn we bekaf. Als beloning voor alle inspanning nemen we een snickers(jaja). Onze conditietraining dit weekend zit er weer op.

Na de afdaling besluiten we wat te drinken in het restaurantje ter plekke. We raken in gesprek met de begeleidende leraren van een groep studenten die in het park zijn voor een meeting. Spontaan krijgen we een maaltijd aangeboden en krijgen we veel info over de plaats Phayao. En ook nu maakt Pepijn door zijn blonde haar en mooie ogen weer de nodige indruk en moet hij geloven aan een lesje Engels spreken.

Onderweg naar Phayao stoppen we bij een rubberboomplantage en een ananasplantage. Altijd gedacht dat de ananassen onder de grond groeiden

We hadden het idee dat Phayao een nogal saai en uitgestorven stadje zou zijn. Niets is minder waar. In de bekendste tempel van de stad is net een boeddhistische dienst bezig. Grappig te zien dat iedereen via touwtjes op het hoofd via de monniken met Boeddha in verbinding staat. Boeddha heeft letterlijk de touwtjes in handen. Na het regelen van een alleraardigst guesthouse met uitzicht over het meer, lopen we over de boulevard .

Het stadje is overstroomt met Thaise toeristen. Misschien heeft dit te maken met de verjaardag van de koning in Thailand, afgelopen maandag. In ieder geval vermaken de toeristen zich opperbest en volgen wij telkens hun voorbeeld. Zo varen we in een longtailboot naar een eilandje waar een minuscuul kleine ruïne te zien is, lopen we langs de zonnebloemvelden waarin we volop poseren voor de camera. Hoe later het wordt des te meer laat de zon zich zien. We genieten van een prachtige ondergaande zon en eten ’s avonds heerlijk gegrilde vis uit het meer.

Na weer een nacht van minimaal 10 uur beginnen we de volgende dag aan de rest van ons plan. In het dorp met handgemaakte kaarten zien we echter niet één kunstenaar of iemand die daar voor door kan gaan. De volgende trip is een tempel die een prachtig uitzicht beloofd omdat hij boven op een berg ligt. Bij de eerste trap omhoog voelen we direct al onze benen. Dat belooft nog wat want er staat ook nog een waterval op mijn planning. De tempel en het uitzicht is echter de klim wel waard. De waterval laten voor wat het is, geen van ons drieën heeft nog puf om 1 stap te zetten. We rijden snel naar huis waar we weer gaan uitrusten, nu van het weekend. Daar waren we wel weer aan toe……….