Eten

Zoals beloofd hier een stukje over het eten alhier. Met natuurlijk bij behorende foto’s. Zelfs na 6 weken hier in Thailand kijken we nog onze ogen uit.

Regelmatig eten we op etenspleintjes in Chiang Rai. Dit zijn pleintjes met een heel stel aftandse tafeltjes en stoeltjes met daaromheen allemaal vaste kraampjes waar je voor wat bath’s eten kunt kopen. Meestal lopen we eerst een rondje waarbij we kijken wat er te koop is. Vaak tig kraampjes van hetzelfde. Op elk etenspleintje staan wel kraampjes met maden, kakkerlakken, sprinkhanen en wormen, alles “heerlijk” gefrituurd. Iedere keer weer staan we gebiologeerd hiernaar te kijken. Hoe kunnen mensen dit weg krijgen. Bij diverse visfrituurkraampjes ligt overal een stuk ondefinieerbaar bleek glad glimmend iets, waarvan we ons steeds weer afvragen of dit orgaan vlees is, darmen of zo. Maar ja, het ligt bij de vis dus wat het is? Dan heb je overal nog de “gewone”frituur maar wat daar uit komt ziet zo bleek dat het wel rauwe meelballetjes lijken. De meeste keren besluiten we maar gewoon noodles of gebakken rijst te nemen met daarbij een fruitshake of een flesje water.

In elk stadje wat je onderweg langs de hoofdweg tegenkomt, zijn op elk moment van de dag wel etensmarktjes te vinden. Onopvallend, overdekt en je kijkt er wat duister in. Tafeltjes staan opeengepakt met lokaal verbouwde groenten, fruit, vlees zonder koeling in de openlucht, kruiden en soms wat bloemen, bedoeld om te offeren. Een bloemetje op de vaas kent men denk ik hier niet. Natuurlijk heb je hier allerlei exotische fruitsoorten. Op de foto’s staat een drakenvrucht die ik ooit al eens op een marktje in Parijs had zien liggen. De vrucht kon je zo uitlepelen, had de structuur van kiwi maar smaakte geheel anders. Zoet en wat weeïg

Eens, op doorreis, bezochten we eens zo’n lokaal marktje, om wat te eten te scoren. Tussen alle bovengenoemde etenswaren troffen we ook een gevulde gefrituurde rat of muis aan. Voor die laatste zou hij wel erg groot zijn geweest. Even verderop lagen gefrituurde kikkers met daarnaast levende kikkers waarbij het middel was afgesnoerd met een touwtje. De eetlust verging ons direct, zo zielig en goor gezicht was dat. Snel besloten we naar de 7-eleven(supermarktje waar er in elke straat minstens 5 van zijn) te gaan om aldaar een tosti te bestellen. Veel trek hadden we niet meer.

Over het algemeen eten we heerlijk en hebben we een aantal adresjes gevonden waar we steeds terugkeren. Dit omdat we daar een leesbare kaart treffen of op zijn minst een kaart met plaatjes. Dat zegt niet alles omdat het eten op het bord er soms wel wat anders uit ziet dan het plaatje. Het plaatje van de zwarte kip trok ons niet zo aan. Later keken we in de pan en zagen we zowaar zwarte kippenpoten. Één van de favoriete restaurantjes is een soort Chinese fondue waar je met z’n allen uit één pan met bouillon en met stokjes eet. De gratis thee die we krijgen drinken we vooral niet op want voor je het weet is je glas weer aangevuld. Zo lekker is dat slappe goedje niet. Zo’n fondue bestaat ook met een gloeiend heet roostertje in het midden waarop je dan het vlees kan roosteren. Ook lekker, maar je moet wel oppassen. Het roostertje is nogal schuin en voor je het weet ligt je geroosterde stukje vlees in de bouillon. Het eten aan zo’n laag tafeltje is echter niet meer aan mijn “oude botten” besteedt, na 5 minuten weet ik al niet meer hoe ik moet zitten.

Twee keer per week eten we thuis. Één keer macaroni, de andere keer aardappels groente en vlees. En heerlijk dat het ons dan smaakt! Maar verder dan een filetlapje of een kipfilet komen we niet, al het andere ziet er te vies, vet of onduidelijk uit of ligt zonder koeling in de winkel. Het uit eten gaan is ook minstens zo goedkoop. Westerse producten zijn hier na verhouding duur en als we luxe uit eten gaan zijn we nog onder een tientje klaar. Qua boodschappen, in één van de 2 grote supermarkten van Chiang Rai, zijn we meestal net zoveel kwijt als in Nederland. We hechten toch wel waarde aan brood, beleg en andere westerse etenswaren en daar betaal je nu éénmaal veel voor. Een schaaltje waterige rijstsoep als ontbijt zoals op de foto is voor mij niet weggelegd.

Rest ons nog het volgen van een lokale kookcursus. Al dat lekkers alhier wil ik thuis ook wel kunnen koken en waar kun je dat beter leren dan hier…..